Reisverslag

Inmiddels hadden we ook contact met het thuisfront en gaf onze dochter aan om naar Lagos te komen voor 2 weken. Zodoende werd Madeira geskipt en gingen we naar Lagos verder. Het ronden van de beruchte Kaap “Sao Vicente” gebeurde met het openmaken van een pakje dat we uit Nederland hadden mee gekregen en daar mochten openen. Heerlijke stroopwafels…..ze waren snel op!
Voor anker om de hoek bij Sagres hebben we gewacht totdat we de haven van Lagos in konden komen. In Lagos liggen we gezellig met Rob en Jeannette van de Savannah en komen René en Heleen van de Calypso. Heel bijzonder 3 boten van WSV Lelystad. Onze dochter blijft 2 weken aan boord, heerlijk!
In Portugal gaat het echt anders en de havens moet je van te voren aanschrijven en reserveren iets wat we in Nederland niet kennen.
Tijdens het ronden van Cabo Vicente valt het scherm steeds uit van de plotter. We herstarten en opnieuw uit. Wat we ook proberen en tijdens het varen met Emy in de omgeving van Lagos, blijft hetzelfde gebeuren. In de haven wordt er heen en weer gebeld met de leverancier. En het valt gelukkig nog onder garantie. We wachten een poosje en gelukkig de nieuwe plotter komt aan.
Na 55 gezellige dagen met Savannah, in Lagos te hebben gelegen, vertrekken we eindelijk naar de Canarische eilanden! Het is 24 november 2019.
De Calypso vertrekt vanuit haar ankerplek in dezelfde richting.
Onderweg hebben we contact via SSB en wisselen weerberichten en bevindingen uit.
Het is zo mooi en de tocht verloopt rustig. De wachten zijn weer 3 uur op en af.
In Lagos hebben we voldoende proviand ingeslagen en het koken aan boord gaat goed.
De vantevoren gemaakte maaltijden zijn zo klaar en handig voor als het wat minder gaat.
We moeten helaas veel bij motoren er zijn stukken met weinig wind.
Op de plotter verschijnt een schip en we liggen op aanvaringskoers. Later blijkt dat we elkaar op geruime afstand voorbijvaren.
Vlak voor aankomst bij het eiland Graciosa wordt het weer anders , meer wind, golfslag en swell.
En we gaan een ruig nachtje tegemoet. Als goedmakertje varen we de ochtend in tussen prachtige walvissen! Maar wat zijn ze groot, zeker als je ze onder je boot ziet duiken. Wat was ik blij dat hij aan de zijkant verderop naar boven kwam. Aankomst 28 november 2019 een klein feestje waard.
Een paar dagen later is de groep uit Lelystad weer Compleet.
Savannah Eternity en Calypso op Graciosa
Het eiland is heerlijk! Geen auto`s alleen maar zandpaden. Er komt dagelijks een veerpond van het eiland Lanzarote aan met voorraad en toeristen.
Waarom is het zo bijzonder… Je kan er ook naar toe vliegen…over dromen …praten…
We deden het met onze eigen boot! Dat geeft de kick!

Dan breekt de tijd aan van afscheid nemen van Calypso en Savannah. Zij gaan verder en waar onze koersen elkaar zullen kruisen…?
Onze tocht brengt ons naar Lanzarote Marina Rubicon waar we een auto huren en het eiland gaan bezichtigen. Natuurlijk even bij Savannah langs die naar de hoofdstad zijn gevaren. Het ruige landschap trekt ons aan. Een eiland wat ons hart heeft gestolen.
De tijd dringt!! Het is december en we willen graag in Januari 2020 oversteken naar de Caribbean
We moeten door naar Grand Canaria! Kerst en oud en nieuw komen eraan. De watermaker moeten we nog inbouwen…! De Henry wacht op ons bij Gran Canaria.
Wat een mooi weer venster leek viel tegen. Met een mooi zuid/oost windje 20 tot 25 kts vertrokken we. In de nacht trok het aan tot stevig 30 tot 35 inclusief de venturi van het eiland boven 35 kts
Klaas slaapt..wakker maken..nee ..wel als het meer wordt. Even later zijn we beide druk bezig om een 2e rif te steken en Genua kleiner te maken. Bang … nee… gezond verstand ja en elkaar wakker maken wanneer het nodig is….
In de ochtend komen we aan in de baai van Anfi del Mar en gooien ons ankertje uit achter de Henry. Prachtig weer en de temperatuur is perfect!
Een mooie baai. We blijven er 2 nachten en gaan naar Pasito Blanco. Daar gaan we de wal op.
Kiel controleren van de 2e lobsterpot die we voor de Portugese kust gevangen hebben, poetsen, watermaker inbouwen, rigger laten komen voor controle van verstaging, zeilen laten controleren en nog veel meer klussen! Voor vertrek in Lagos hebben we een duiker bij de boot gehad om naar de kiel te kijken, ..onder weg hadden we een 2e lobsterpot geraakt. De kust ligt er bezaaid mee!
Gelukkig viel de kiel mee. Het poetsen gaat op z`n Spaans. De Rigger komt wat later. De watermaker is een ander verhaal en vraagt veel meer tijd, boutjes, moertjes en inzicht. Na een week gaan we het water weer in. Alle loodgieterswinkels op Gran Canaria worden bezocht. Gelukkig komen Peter en Michael ons helpen en met vereende kennis en krachten wordt het project geklaard…. maar pas in de marina ‘’Mogan’’.
In middels is het Bijna Kerst! De Savannah komt aan in Mogan en samen vieren we Kerst! Bijzonder en weer als vanouds .. Gezellig!
De boot wordt versierd met kerstlichtjes en een boompje binnen.
Tweede kerstdag wordt er weer gewerkt aan de watermaker. We zijn nog druk bezig met het werk. Savannah vertrekt. En de Henry gaat Solo naar Antiqua!
En 1 Januari 2020 komen de kinderen.
Beide wilde graag mee de Atlantische oversteek naar de Caribbean meevaren! Een super verrassing voor ons en wat zijn we er blij mee.

De Oversteek
Nieuwjaarsdag landen de kinderen op Gran Canaria . Ze hebben van alles bij zich en hebben zin om te vertrekken!
Emy en ik gaan de bevoorrading verzorgen. We hebben uitgerekend dat we voor 30 dagen eten en drinken nodig hebben. We stellen maaltijden samen, fruit wat houdbaar is en broodmaaltijden. Dus hup naar de winkel en bewust inkopen. In de winkel staan we te kijken en te na denken of de maaltijden handig zijn te bereiden, hoeveel afval het geeft en of we niets over het hoofd zien….. etc. Het worden uit eindelijk 3 karren vol!
Klaas en Jorn zijn bezig met de zeilen en de rigger komt nog langs voor de laatste check.
Het iridium aansluiten en werkbaar maken op 4 devices, kaarten downloaden…
Tja dat ging niet, dus naar de andere kant van het eiland en een nieuwe kaart aanschaffen.
Foutje in de winkel en weer opnieuw met een taxi naar terug naar de shop! Slordig maar we hebben de kaart op de laatste avond voor vertrek. De spanning stijgt.
Op 8 januari 2020 vertrekken we uit de haven van Mogan.
Het avontuur kan beginnen. Een droom die werkelijkheid wordt! Samen met Jorn en Emy de oversteek maken!!
Ons plan was naar Kaap Verdie en door naar Suriname. Dit blijft op de verlanglijst staan.
Helaas de tijd werkt niet echt mee..
Het wordt Grenada direct naar de Carib! Op advies van onze buurman in Mogan, die de tocht vaker heeft gedaan.
We vertrekken met redelijk veel wind. Emy wordt erg katterig en is nog niet voldoende ingeslingerd.
Ze begint direct met de medicatie die ze heeft voorgeschreven gekregen. Het duurt 3 dagen en ja hoor, ze kan weer volledig meedraaien. Plakt wel steeds op tijd haar pleisters.
Jorn is Jorn en heeft nergens last van, net als ik zelf. Klaas houd het bij af en toe een Prima-tourtje en gaat verder goed.
We beginnen met een stevige Noordelijke wind en zakken een heel eind richting de Kaapverdische eilanden. Een dag gemiddeld van 160 mijl. Wat we later niet meer halen. Golven.. soms erg hoog!
Als we de nacht in gaan verminderen we steeds zeil. De nachten zijn spectaculair zo helder! Wat een sterrenbeelden. Niet te fotograferen. De wachten zijn verdeeld in 3 uur op en af zodat eenieder 6 uur zeker kan slapen. Na 3 dagen evalueren we of iemand de wacht wil veranderen maar eenieder houdt graag zijn tijden aan en zit in het ritme. `s Ochtens praten we elkaar bij over de nachten.
Onderweg wordt gevist, gelezen, podcast geluisterd, gekookt, dek inspectie, weerberichten binnen halen 4 keer per dag. Route uitgestippeld, koersen verlegd, zeilen aangepast.
De slaapplaatsen zijn ook bepaald. Jorn en Emy hebben hun eigen achterkooi die volgepakt zijn met zeilen, keukenrollen en geroosterd broodpakken en nog veel meer. Klaas heeft zijn plek in de kajuit tussen de bank en tafel soort slinger kooi zodat hij makkelijk geroepen kan worden. Ik slaap in de voorpiek even wennen maar een heerlijke plaats.
Onderweg gebruiken we de watermaker en vullen de tanks. Dit gaat de eerste keer prima.
De aggregaat wordt dagelijks aangezet om stroom te draaien en levert voldoende om lichten, laptops, mobiels, koelkast en apparatuur aan te houden.
We komen weinig scheepvaart tegen. Na 5 dagen komen we de Jambo tegen een Bavaria 34 solo uit Enkhuizen. En we varen een paar dagen bij hem in de buurt hebben contact via marifoon. (Op zijn site kun je ons horen). Later wordt het erg stil en is er geen schip in de buurt… als we weer een keertje roepen via marifoon… horen we” Goede Middag!” ..iedereen is dan ook gelijk wakker. Het is een Nederlandse sleper die naar Panama gaat.
Onderweg kijken we wanneer we de klokken gaan verzetten. De temperatuur gaat langzaam omhoog en de nachten worden minder koud.
De nachten zijn zo bijzonder mooi. De 6e nacht schrikt Jorn enorm hij krijgt voor het eerst een vliegende vis in z’n nek! De volgende vliegende vis gaat de pan in!
Na 6 dagen zetten we de passaatzeilen erop. Samen met de windvaan loopt de boot goed.
Het koken doen Emy en ik vaak samen. Een klein zoutvaatje kan veranderen in een kanonskogeltje.
Onderweg rammelt er van alles en telkens weer worden de kastjes nagekeken en spullen vastgezet.
Het vuilnis onderweg is een ramp! We hebben nog zo goed opgelet en nog houden we veel over. Knippen het stuk en stoppen het in de grote waterflessen die we weer terug onder de vloer stoppen.
Wat mag wel en niet overboord. Bijna niets en de rest gaat in de ankerkluis zo klein mogelijk gemaakt
We hebben veel lol aan boord!
We genieten en worden gek van elkaar
Houden de koers en de route bij. Emy bakt brood.
Jorn en Emy hebben samen wacht en varen de ochtend uren! Een super team samen. Jong geleerd en… het werkt nog steeds. Wij kunnen rustig slapen al is het soms moeilijk om voor de kapitein het roer over te laten aan de “young Ones “.
Muziek is ook heel belangrijk het houdt je in beweging
De watermaker begeeft het weer en we hebben nog 5 a 6 dagen te gaan. Dit keer is hij niet te repareren. Na uitrekenen blijkt dat we genoeg water aan boord hebben voor iedereen om in Grenada te komen.
Na 22 nachten hoor ik Jorn en Emy roepen dat ze lichten zien! Het is hun wacht. Na 23 dagen komen we aan in Grenada.
Wat een ervaring! Wat zijn we trots op Jorn en Emy ! Wat mooi dat zij er bij waren!
Wat een prachtige reis!
Afgelegde mijlen vanaf de Canarische eilanden rond de 2700 zeemijl.
Aankomst in Port Lois Grenada 09.00uur LT

In wat een wereld zijn we in terecht gekomen! Compleet anders! Zo overweldigend.
Na een goede nachtrust gaan we op pad in de hoofdstad van Grenada. Het is zo anders qua cultuur, kleuren, temperatuur, huizen, bevolking en de kleuren groen!
We bezoeken de plaatselijke markt! Rijden in de bus is een apart verhaal! Hutjemutje vol, luid toeterend en snel! Het filmpje staat op onze FB-pagina. Kijk op FB ‘’ETERNITY JEANNEAU’’
Met de taxidriver Vincent rijden we het eiland over naar een chocolade plantage, een rumstokerij en een mooie tocht door het regenwoud. Hij is erg trots op zijn eiland en verteld er veel over.
Helaas nemen we afscheid van de kinderen die weer naar Holland vliegen en wij gaan verder met onze reis. Corona…is nog niet in beeld.
We blijven nog een poosje in de haven om wat reparaties te doen. En laten een Schaduwtent opmeten. Het is vaak rond de 30 graden of meer dus alle luiken open. En ineens regen…luiken heel snel dicht! Het regent er heftig en veel in zeer korte tijd en blijft warm. Met de tent kunnen de luiken openblijven, wat voor verkoeling zorgt.
De haven bevalt goed en we bespreken een ligplaats voor het orkaanseizoen. (Helaas…)
Via de vertrekkersgroep hebben we ook de crew van de Salina leren kennen en op de FB pagina volgde we elkaar. Ook zij liggen in een baai bij Grenada. Gezamenlijk gaan we met de taxi van Vincent het eiland rond. Hij laat ons weer andere pekken van het eiland zien. Het oude vliegveld en een prachtige baai waar ze behoorlijk last van wier hebben wat zich op de oceaan ontwikkelt.
In de haven komt ook de Kobbe! Het is gezellig om even bij de te kletsen en de nodige informatie uit te wisselen. Ook ligt de Sandpiper, een Engels echtpaar en OCC leden, in de haven waar we in Anfi del Mar kennis mee hebben gemaakt, ze hadden behoorlijk wat storm over zich heen gekregen onderweg naar de Kaapverdische eilanden. Op FB hebben we contact met de vertrekkers groep 2019, OCC leden en andere groepen als er wifi is. Gelukkig hadden we in Port Louis een prima wifi!
Het begint te kriebelen. Lang genoeg in de haven gelegen.
Salina is al vertrokken. Met 2 schepen varen we naar Carriacou. We hoorde dat ze daar nog traditioneel Carnaval vieren… en dat deden ze!
Wat een indruk! Ingesmeerd met olie! De geschiedenis die erachter ligt heeft te maken met hoe er in het verleden Carnaval werd gevierd. Google en je vindt de totale uitleg.
Na een paar dagen klaren we uit en varen door naar Tobago Cays. Van Salina hebben we gehoord hoe mooi het daar is. We gaan aan een mooring liggen en zwemmen midden tussen de schilpadden in!
Met de dingy gaan we naar het eilandje en maken een wandeling. Links en rechts schieten de leguanen de struiken in. Het is overweldigend zoo mooi. We blijven daar een paar dagen liggen. Er komen boot-boys langs om broodjes, bananen en fruit te verkopen.
De Salina en de Kobbe liggen ook in de baai, het is er heerlijk zwemmen en snorkelen.
Willy de boot-boy wilde graag lobsters verkopen. En de volgende avond gaan we naar de beach BBQ waar we heerlijke lobsters eten. We worden gehaald en weer naar de boot teruggebracht. Handig met GPS op de telefoon terug te vinden.
Na heerlijke dagen gaan we verder naar het noorden. We hebben een afspraak met onze Engelse vrienden, die onderdelen uit Engeland hebben meegenomen voor onze watermaker.
Het blijkt de lagedruk pomp te zijn en de firma is coulant en heeft een nieuwe pomp en filters meegegeven aan hen. Dus op naar Martinique. Afscheid nemen van crew Kobbe en crew Salina.
Onderweg komen we langs St Vincent en pakken een soort mooring in Wallilabou bay.
Het is de baai waar de Pirates of the Caribbean is opgenomen. We worden erg vriendelijk geholpen met het afmeren en worden ons bewust hoe anders en rijk we leven in Nederland!
Van de filmset zijn kleine onderdelen over en er is een piep- klein museumpje.
Er is erg weinig en ze zijn erg blij als we wat fruit of tomaten van ze kopen. Ze vragen of we wat hebben voor hun gezinnen en zijn blij met alles. We geven wat blikken eten en ze zijn blij met wat kleding die we geven.
De volgende morgen vertrekken we vroeg naar st Lucia. Onze laatste Caribbean dollars zijn op en we moeten ergens zien te pinnen.
De haven in Rodney bay staat bekend als goed georganiseerd. Nadat we gereserveerd hebben kunnen we terecht en hoeven we niet voor anker.
Bij een grote shopping mall kunnen we eindelijk geld pinnen.
We blijven een extra dag liggen om wat boodschappen te doen en te wassen.
Er zijn wasmachines en na een ochtend wassen hebben we de was gedaan.
Na een heerlijke nacht slapen vertrekken we naar Martinique, waar op ons gewacht wordt.
Een heerlijke zeiltocht.
Tussen de eilanden kan er behoorlijke wind en golven staan. Maar het is heerlijk weer!
We smeren ons suf met zonnebrandcrème en de bimini staat standaard open.
In de middag varen we de baai bij Le Marin op Martinique binnen.
De Henry heeft al een ankerplekje waar we kunnen gaan liggen bedacht.
s`Avonds drinken we bij zonsondergang gezellig een sundowner en genieten van het uitzicht.
De volgende ochtend wordt de boot weer omgebouwd in een werkplaats en de watermaker wordt opnieuw geïnstalleerd. Dit keer met een rvs pomp en nieuwe filters. Vanaf die tijd hadden we een prima werkende watermaker! Heerlijk, goede opbrengst en loopt goed. Waar we tegen aan lopen is onze dinghy…Hij is erg klein en met een paar tassen met boodschappen is hij vol. Ook worden we drijfnat na een tochtje naar de kant. De paraplu die we voorop houden begeeft het.
Op het eiland komen we een nieuwe tegen en beslissen om een nieuwe te kopen. De oude leggen we op het dek.
Samen met de Henry varen via Diamant rock naar St Pierre, waar we het museum bezoeken over de vulkaanuitbarsting. Van een hoofdstad die helemaal is weggevaagd…

De volgende dag varen we naar Dominica. Een eiland om stil van te worden!
Wat mooi, wat authentiek, wat een vriendelijke bevolking !,
Met een van de P.A.Y.S. Boys, boot-boys, die samen zijn gaan werken en verschillende dagtripjes op het eiland organiseren, gaan we ons inklaren.
Ze brengen ons naar Customs waar we ons inklaren en gelijk laten uitklaren. Op elk eiland moet je opnieuw in- en uitklaren en de prijzen variëren van 5 euro op de Franse eilanden tot 75 euro op de andere eilanden. Het is een vorm van inkomsten voor de eilanden in de Carib.
Elvis wacht geduldig tot iedereen weer terug is en brengt ons weer naar de boot. In de middag komt hij terug en vaart hij eerst met een snelle rib naar de ingang van de Indian river. Vandaaruit roeit hij de rivier op. Het is een natuurgebied en je mag er niet met een motorbootje naar binnen varen.
Het is een bijzondere ervaring en met z’n viertjes krijgen we een mooie uitleg en laat hij ons prachtige plekjes zien.
Ook hier hebben ze een hutje uit de film van Pirates of the Cariben staan. De rivier is indrukwekkend. De mangrove wortels zijn zo mooi en de krabben verschuilen zich er heerlijk in.
Er wordt veel verteld en uitgelegd hoe hier de orkaan over is gekomen en de velden heeft verwoest.
Hoe verder we de rivier op gaan hoe mooier de plantengroei! Er vliegen papagaaien rond die de nieuwe mango`s van de nieuw aangepote bomen eten waardoor er minder inkomsten zijn. Voor de bevolking is dit erg.
Hoe er weer opnieuw wordt opgebouwd en in de baai zie je duidelijk de verschillen met nieuwe huizen die er gebouwd zijn.
De volgende dag gaan we met z’n 4tjes het eiland rond. Komen in het regenwoud en langs prachtige baaien. Onderweg eten we Oildown chicken. Een gerecht dat je op meerdere eilanden tegenkomt.
Op Dominica hebben we weinig wifi en horen ook weinig nieuws. We kopen een nieuwe telefoonkaart en kunnen weer bellen en hebben weer internet.
We horen dat Convid 19 ras om zich een slaat. Wat gaan we doen…Op dat moment is er op de eilanden nog weinig aan de hand. We besluiten om toch verder te gaan naar Marie Galante een eiland waar Wendy ons graag mee naar toe wil nemen.
Een klein tochtje met een heerlijk windje! Grote Genua en grootzeil en we lopen lekker een knoopje of 7. Het mooiste is toch …varen de wind in je haren, de zon erbij en later weer een nieuw avontuur aan gaan.
We gooien ons anker uit en even later gaan we met de dinghy aan land op zoek naar customs om ons in te klaren. Bij het bureau van de Gendarmerie zitten ze niet, wel allerlei brieven betreft Convid19 zijn er opgehangen. Na lang zoeken komen we in een klein winkeltje waar een pc uit de kast wordt gehaald maar helaas hij doet het niet. Dus op de ouderwetse manier met carbonpapier krijgen we ons inklaringsformulier. We betalen 5 euro en kunnen weer vertrekken. Bij Chez Henri hebben we wifi en hebben contact met Nederland en horen over het virus. We vragen gelijk een plaats in de haven van Guadeloupe aan. Deze wordt afgewezen … vol. Morgen opnieuw aanvragen.
We huren op dit Franse eiland een auto. Je merkt hier duidelijk dat het een frans eiland is. De winkels zijn goed gevuld, er wordt Frans gesproken en er zijn heerlijke restaurantjes. Wifi is er uitstekend.
We krijgen te horen over Convid 19 en ook dat de haven gesloten gaat worden, maar wanneer?? Dat weten ze nog niet.
Die dag rijden we naar een oude suikerplantage, waar we veel zien van de slavernij, die er op veel eilanden aanwezig was. Het oude speelgoed in het kleine museum zijn de stille getuigen van deze geschiedenis.
Na terugkomst bij de baai horen we van kennissen die uit Guadeloupe gekomen zijn voor het weekeinde ,dat er maandag weer ruimte vrijkomt. Gelijk dienen we een nieuw verzoek in voor de haven in Pointe a Pitre, Bas du Fort.
Marie Galante is een klein frans eiland onder Guadeloupe met mooie ankerplaatsen.
We nemen afscheid van Peter en Wendy die de volgende dag naar Antiqua gaan.
Wij en Stralsund gaan naar Guadeloupe om te bevoorraden zodat we terug naar Grenade konden zeilen…….
Helaas het zou allemaal anders gaan…….
Het is opvallend stil geworden in het restaurantje en ze vertellen dat ze maandag moeten sluiten.
Gelukkig hoorden we dat we maandag 16 maart 2020 terecht konden in de haven van Pointe Pitre.
Stralsund was zondag al teruggevaren en lagen al aan de steiger.
We waren de laatste die binnen mochten varen…daarna ging de haven op slot.
De laatste avond op Marie Galante…...een leeg terras…

Gelukkig lagen we redelijk vrij…dachten we. Er kwamen nog wat charters binnen die hun vaste plaats hadden aan de kade. Nog nooit hebben we mensen zo snel een boot zien verlaten om nog een vliegtuig naar huis te halen. De schippers van de Charterboten bleven aan boord.
Daar zaten we dan.
De havenmeester kwam met een mondkapje naar ons toe en gaf uitleg. Douches gingen op slot en we waren aangewezen op onze eigen voorzieningen. Water werd geleverd en elektra. Verder met de prijs… dat wisten ze nog niet hoe het zou gaan lopen. De eerste week was voor niks.
Gevangen in Paradijs.
Wat is het er mooi en wat jammer dat we nergens naar toe mochten.
Dat bleek al zeer snel. We kregen toestemming om naar de supermarkt te lopen en terug naar de haven. Een brief die je uit moest printen hadden we bij ons waarop stond, tijd van vertrek, waarheen en plan terug te komen. We waren nog geen twee straten op weg en werden al aangehouden… het bleek een feestdag te zijn waarop alles dicht was en wij ons niet op straat mochten begeven Curfew.
Gelukkig, de dagen erop konden we naar de supermarkt. Onze ogen vielen open van verbazing.
Een echte Le Clerc en alles aanwezig…en wc rollen genoeg… en er werd niet gehamsterd, zoals we hoorde uit Nederland.
We deden onze boodschappen en gingen naar de haven terug.
De route was erg mooi!
Inmiddels gingen de eerste 14 dagen met niets doen voorbij… Wat gaan we doen met onze plannen.
Wat blijft erover van 2 jaar in de Carib als we niet mogen varen eilanden bezoeken en ankeren…
Wat als je niet meer van A naar B kan reizen.
Wat als …. En we bekijken en bespreken allerlei opties. Zelf terug varen .. de kinderen kunnen we niet vragen hun vrije dagen zijn op en invliegen gaat niet. Dan toch met z`n tweetjes als het moet. Oke dan toch maar gaan bevoorraden en er werden inkopen gedaan.
Inmiddels al weer 3 weken met 4x 24 uur Curfew… het werd er niet vrijer op. Zwemmen, naar het strand, vrij reizen zat er al helemaal niet in. Veel contact met vrienden op andere eilanden. De optie om naar Curaçao te gaan…. onmogelijk. Onze buren huren bemanning in en vliegen zelf met hun 2 kinderen terug naar Denemarken. Het schip is momenteel onderweg.
FB site`s de groepen “zeilers in de Carib” En de OCC groep “Zeilers van west naar oost” gaven diverse informatie door wat er nog open was en dicht ging. OCC leden die zich inzetten om Nederlanders toe te laten voor het hurricane-seizoen zijn er nog steeds erg druk mee! En nog steeds mag je er niet in, tenzij je aankomt en direct vertrekt. Wij wilden onze boot niet zomaar achterlaten.
Steeds worden de plannen herzien.
Grenada gebeld voor de reservering, we werden niet toegelaten, Border closed.
Kort en goed, het net werd steeds kleiner. Vliegvelden werden gesloten. We namen contact met buitenlandse zaken op om te vertellen waar we waren en hoe het ons verging ( Gezond en goed )
Het thuisfront maakt zich zorgen, logisch. En verder bleven we bij de andere zeilers op afstand met elkaar in contact. Er ontstonden steigerborrels na 3 weken en iedereen steunde elkaar. We zitten in hetzelfde Convid schuitje. Zeilen naar het zuiden voor het orkaan seizoen zat er niet in op dat moment en onze aanvraag naar Curaçao werd afgewezen.
We vermaken ons zelf en zien ook hoe mooi het er is!
Uiteindelijk hebben we besloten om niet zelf terug te varen maar te verschepen, eerst zouden we via St. Kitts daarna via de USVI eilanden, helaas een Esta konden we krijgen en na veel heel en weer bellen en een lege telefoonkaart ging dat niet lukken. We mochten niet invaren of je werd vriendelijk verzocht om verder te varen.
Tot we hoorde dat de firma Sevenstar in Guadeloupe zou laden. (Nederlands vrachtschip) Op 7 april boeken we bij 7* die Eternity gaat verschepen naar IJmuiden. Wij kunnen in een studio waar we nog een 14 dagen blijven en de 15 mei terug kunnen vliegen naar Nederland.
Langzaam aan wordt Eternity reisklaar gemaakt, zeilen eraf, watermaker pickelen, voorraad leeg eten, opruimen en klaar maken voor vertrek. Papieren etc regelen, Customs en vliegtickets.
Op 1 mei krijgen we de sleutel van de studio en een auto! Het lijkt wel vakantie!
Er worden spullen naar het huisje gebracht en de koffers zijn gepakt.
Uiteindelijk wordt Eternity verscheept op 6 mei om 16.00 uur LT
We varen de haven uit…. Ja hoor gelijk worden we aangehouden. Na uitleg wat en waar we heen varen mogen we vertrekken. En nog geen uurtje later varen we in een dinghy terug de haven in zonder Eternity
Wat een ervaring om omhoog gehesen te worden, uit te stappen en je boot zo te zien hangen.!!!
Alles verloopt erg efficiënt!
We zijn beide stil in de auto als we terug rijden naar de studio in Grossier. Voor het eerst zonder boot….
Maar we troosten ons met de nieuwe plaats waar we zijn … een privé strandje! Helaas we worden we ook daar geacht om ons niet aan het strand te begeven en te zwemmen, de Gendarmerie lag op de hoek te wachten…. In het kleine stadje was het precies hetzelfde. Overal controle! Zelfs roadblocks! Wat waren we blij dat we op 11 mei eindelijk ons wat vrijer mochten bewegen.
Er mocht in een straal van 100 km gereden worden! Dus met maskers en handschoenen aan de auto in en het eiland ontdekken.! Naar de watervallen, vissersdorpjes, baaien en stranden bekijken. (Zwemmen mocht nog steeds niet)
Dan wordt het echt tijd om afscheid te nemen van dit schitterende Paradijs……!
We gaan zeker terug! Onze 3 jaar zijn nog niet om.!
Nieuwe Plannen.
We vliegen de 15e mei terug naar Nederland met gemengde gevoelens!
Air France is hutjemutje vol. KLM heeft het prima geregeld en iedereen houdt afstand.
We worden opgehaald door de kinderen en zij brengen ons naar het Apollo hotel in IJmuiden.
Een paar dagen later komt de Suomigracht met de Eternity de haven van IJmuiden in varen en de volgende dag wordt ze gelost.
We blijven hier voorlopig aan boord van Eternity in IJmuiden.
In oktober is de planning om weer naar Lelystad te gaan en verder te klussen.
Gezellig naar ons oude stekkie!
Onze plannen ….
Refit(ten) van de boot, zeilen zijn al naar de zeilmaker voor controle, zonnecellen plaatsen. Vriezer erin maken, kortom een waslijst van klussen en …
De reis gaat 2021 weer verder…..en opnieuw naar de Caribbean!